دانشگاه و صنعت دو نهاد کلیدی هر جامعه‌ محسوب می‌شوند. ارتباط و همکاری دانشگاه و صنعت در پیشرفت علم و فناوری کشورها اهمیت ویژه­ای دارد. در بیشتر کشورهای توسعه یافته، می­توان بالندگی علمی در دانشگاهها را حاصل همکاری نزدیک آنها با صنایع و توسعه صنعتی را ناشی از داشتن ارتباط هدفمند و تقاضامحور صنایع با دانشگاهها دانست. ضرورت همبستگی میان صنعت و دانشگاه، برآمده از نیازهای دوسویه و لزوم سرعت‌بخشی به فرایند توسعه است.

   دانشگاهها به منظور تربیت نیروی انسانی توانا در حل مسائل جامعه، نیازمند همکاری و ارتباطی منطقی با نهادهای جامعه مانند صنعت هستند. این همکاری، میتواند تسهیل کننده اکتشافات، نوآوری­ها و تحقیقات گوناگون باشد؛ زیرا هر دو نهاد می­توانند امکانات موردنیاز را با قیمت­های مقرون ­به ­صرفه در اختیار یکدیگر قرار دهند. با چنین رابطه­ای، دانشگاه از تجربه صنعت در آموزش­های خود بهره می­گیرد و علم و عمل را درهم می­آمیزد و صنعت نیز با ارتباط مستمر با دانشگاه­ها و انجام طرح­های پژوهشی در قالب همکاری با دانشگاه­ها می­تواند به نیازهای منابع انسانی و تحقیق و توسعه­ای (R&D) خود، به گونه­ای مناسب پاسخ دهد.

   دانشگاه، تأمین‌کننده نیروی انسانی متخصص موردنیاز در سطح عالی بوده و بسیاری از توانایی‌های علمی، تحقیقاتی و آزمایشگاهی در دانشگاه‌ها مستقر می‌باشد. یعنی دو پیش شرط اساسی توسعه صنعتی کشور در دانشگاه‌ها تعریف شده­است. از دیگر سو، صنعت نیز به عنوان بازوی اجرایی دانشگاه‌ها در تبدیل دانش به فناوری و توسعه نوآوری و کارآفرینی در نظر گرفته می‌شود. باتوجـه بـه نکاتـی کـه گفته شد، هم نیازهای متقابل دانشگاه و صنعت و هم نیازهای توسـعه­ای این دو نهاد ایجاب می­کند که همکاری و ارتباط نزدیکی میان دانشگاه و صنعت وجود داشته باشــد.

   با توجه به ضرورتهای پیشگفت، «دفتر ارتباط با صنعت و جامعه» دانشگاه علوم پزشکی قم، به عنوان نهاد واسط دانشگاه با صنعت و جامعه، تاسیس شده و فعالیتهای مختلفی را در قالب سرفصل­های زیر احصا و اجرا نموده است:

 

  1. -     حمایت از طرح­های پژوهشی و پایان­ نامه­ های مساله­ محور، محصول­ محور و فناورانه
  2. -     گردآوری اطلاعات لازم در خصوص نیازهای پژوهشی کاربردی و و ارایه آن به پژوهشگران
  3. -     جذب طرح‌های پژوهشی از خارج از دانشگاه
  4. -     انعقاد موافقت­نامه و تفاهم‌نامه‌های همکاری با نهادهای برون سازمانی
  5. -     احصاء توانمندی‌های اعضای هیات علمی و دانشجویان جهت ارائه به گیرندگان خدمت (صنعت و جامعه)
  6. -     فراهم آوردن زمینه­ های فنی و قانونی ارتباط و مشارکت اعضاء هیأت علمی دانشگاه با نهادهای برون سازمانی
  7. -     ارائه خدمات فنی و مشاوره‌ای
  8. -     ساماندهی و بهبود کیفیت دوره‌های کارآموزی دانشجویان
  9. -     بازدیدهای علمی اعضای دانشگاه از مراکز صنعتی
  10. -  برگزاری رویدادهای آموزشی، ترویجی برای مخاطبان، در سطوح مختلف (اعضاء هیئت علمی، دانشجویان، فناوران، نهادهای صنعتی و مدنی، عموم مردم و...)